Kalemegdan
Beogradska tvrdava predstavlja gradsko utvrdenje oko koje se razvio današnji Beograd. Podignuta je pocetkom 1. veka kao
palisada sa zemljanim bedemima, da bi se tokom vekova razvijala u rimski kastrum (II vek), vizantijski kastel (VI i XII vek),
srednjovekovnu utvrdenu prestonicu Srpske despotovine (XIII i XV vek) i na kraju austrijsko/osmanlijsko artiljerijsko utvrdenje
(XVII i XVIII vek). Danas je svojevrstan muzej prošlosti Beograda i sa Kalemegdanskim poljem cini jedinstvenu kulturno-istorijsku
celinu u okviru Kalemegdanskog parka.Tvrdava se nalazi na vrhu 125,5 m visokog završnog grebena šumadijske geološke ploce.
Litice grebena gledaju prema Velikom ratnom ostrvu i ušcu reke Save u Dunav. Okružuju je tri ulice:
Bulevar Petra Bojovica, Ulica Tadeuša Košcuškog i Pariska ulica.Tragovi naselja na prostoru Beogradske tvrdave datiraju još iz neolita, da bi se u doba Kelta na prostoru današnje Karaburme razvio pravi grad pod imenom Singidunum.
Najstarije utvrdenje na mestu današnje Beogradske tvrdave podignuto je najverovatnije izmedu 6. i 11. godine n. e. u
vreme kada su varvarska plemena pocela da ugrožavaju severne granice Rimskog carstva. Tada je na platou od Narodnog muzeja
i Pozorišta do Studentskog parka podignuto utvrdenje od zemljanih bedema i palisada koje je kasnije, najverovatnije u II
veku, preraslo u klasicni rimski kastrum koji je cinio sastavni deo cuvenog limesa. Kastrum je imao pravougaonu osnovu
dimenzija 560m sa 350m i obuhvatao je današnji Gornji Grad sa delom Kalemegdanskog parka do današnje Pariske ulice.
Tokom prvih vekova nove ere bio je stalno sedište IV Flavijeve legije. Posle podele Rimskog carstva 395. godine tvrdava
ulazi u sastav Istocnog rimskog carstva pod imenom Singidon, da bi 441. godine bila razrušena u velikom napadu Huna.
Teodorik Veliki je osvaja 471. godine, da bi je 498. godine napustio tokom Ostrogotske seobe na Apeninsko poluostrvo.
